«نخستين ديدار ِ سکس و خشونت»: گزارشی خودْزندگينامه‌ای
«[ختنه] جايی‌ست که سکس و خشونت برای نخستين بار به هم می‌رسند.» —مَريلين مايْلوس، ختنه‌ی آمريکايی (۲۰۱۷) «ختنه متضمّن ِ ناتَرازمندی‌ی قدرت ميان ِ مرتکب و قربانی‌ست، شامل ِ هم عنصرهای پرخاشی و هم عنصرهای ليبيدويی‌ست و با قطع ِ بخشی از جهاز ِ تناسلی تماميّت ِ جنسی‌ی کودک را تهديد می‌کند. برخی مردانی که بدون ِ رضايت‌شان در شيرخواری يا کودکی ختنه شده‌اند احساسهای کنونی‌شان را به زبان ِ هَتْک، شکنجه، مُثله‌گری و تعرّض ِ جنسی وصف کرده‌اند.» —گْرِگوری جِی. بويْل و ديگران، ختنه‌ی نرينه: درد، تروما و پيامدهای روانْ‌جنسی (۲۰۰۲) «اثرهای روانشناختی‌ی درازمدّت ِ مرتبط با ختنه را دشوار می‌توان محرز کرد زيرا پيامدهای ترومای آغازين تنها بسيار به‌ندرت، و تحت ِ وضعيّتهای ويژه، بر شخصی که تروما را تجربه کرده بازشناختنی‌اند. با اين حال، فقدان ِ آگاهی ضرورتاً به اين معنی نيست که تأثيری بر انديشه، احساس، رويکرد، رفتار و کارکرد، که در بسياری موردها تنگاتنگ پيوند دارند، در کار نبوده است. به اين شيوه، ترومايی آغازين می‌تواند کلّ ِ زندگی‌يی را دگرگون کند، خواه تروما هشيارانه به ياد آورده شود خواه نه.»